Milan is een echte dieren vriend en helpt een dier in nood dan ook graag. Of het nu een duif is of een wesp die bijna doodgetrapt wordt … Milan komt voor het diertje op en gaat graag de discussie met je aan. Oh ja en denk maar niet dat je die van deze acht jarige wint!
Afgelopen zaterdag had broer Justin een mini voetbaltoernooi. Een leuke pot om naar te kijken, de teams waren erg aan elkaar gewaagd. Het was ook mooi weer en dus waren er wespen. Sommige grote jongens, ja voor Milan zijn het grote jongens! Allemaal 1 kop en sommige wel twee koppen groter en dan is Milan groot voor zijn leeftijd. Eentje trapt bijna op de wesp, hé dat doe je toch niet roept Milan. Om er achteraan te roepen: “jij bent toch geen dierenbeul?”. Verbluft kijkt de jongen hem aan, ook de rest van het team is even stil en kijkt vol verbazing wat er nu gaat gebeuren … De jongen stamelt het is maar een wesp. Nou en, zegt Milan, die doet jou niets. Jawel zegt de jongen nog steeds wat uit zijn doen, door het stoere optreden van het broertje van … Hij wil mij steken zegt hij. Ach joh zegt Milan, hij wil alleen maar een beetje van je ranja. Op dat moment worden de jongens bij elkaar geroepen door de trainer.
De volgende wedstrijd is begonnen …
Vol spanning sta ik langs het veld naar mijn oudste zoon en zijn team te kijken. Deze wedstrijd is erg spannend, ze staan voor, maar of dat ook zo blijft. De tegenpartij is gretig op die bal en jagen echt op een doelpunt. Op dat moment komt Milan aanlopen, mama JIJ moet echt mee. Er is een duif en die kan niet vliegen en niemand wil hem helpen. Jij wel hé mamma? Tuurlijk wil ik helpen, dus ik verlaat met Milan het veld om bij de duif te kijken. Ach daar zit hij, klein lief duifje, die niet kan vliegen. Hij probeert het wel, maar komt niet hoog en vliegt overal tegen aan. Ook de ouders zijn nergens te bekennen. Zonder nadenken pak ik de duif op, ja daar stond ik met de duif in mijn handen. Milan naar de kantine gestuurd om een doos te halen. De duif was angstig, dus ik praatte rustig tegen hem en merkte dat hij al snel door had dat ik de juiste bedoelingen met hem had. In de doos gedaan en terug gelopen naar de wedstrijd. Voor Milan was dit nog niet genoeg, ik moest de dierenambulance nu bellen en niet over 10 min als de wedstrijd klaar was. Tijdens het bellen, waakte Milan over de doos, want iedereen wilde eraan komen en erin kijken.
De dierenambulance
De dierenambulance wilde van alles weten. Is de duif gewond, nee verder niet gewond. Hij was wel een hele makkelijke prooi voor roofdieren! Of we de papa en mama nog konden zien, maar die waren nergens te bekennen. Het was nog een jong-beestje. Ze vroeg of we hem na de wedstrijd konden komen brengen. Dit hebben we gedaan.
Bij de dierenambulance werd de duif liefdevol opgevangen en is later die dag naar de vogelopvang gebracht. Hier zorgen ze dat hij aansterkt en straks sterk genoeg is om wel zelf te kunnen vliegen.
Wie weet komt de duif nog eens bij ons langs vliegen …
Milan red veel vaker dieren en gaat graag de discussie aan met zijn klasgenootje die vlees op zijn brood heeft. Dit is weer een heel andere verhaal, wordt vervolgd.
One thought on “Trots op mijn kleine man!”