In onze moderne samenleving worden vrouwen vaak geconfronteerd met onrealistische schoonheidsnormen. Er wordt ons verteld hoe wij eruit moeten zien en hoe we ons moeten gedragen. Helaas is dat al jarenlang het geval. En in dit artikel nemen we vrouwelijk lichaamshaar eens even onder de loep.
Ga maar eens na hoe veel werk en tijd wij hebben zitten in het ontharen van ons lichaam. Dit terwijl mannen ondertussen hun lichaamshaar in tegenstelling wél ”mogen” laten staan. Bij een man is het normaal, terwijl dit bij vrouwen zogenaamd vies, onverzorgd en lelijk is.
Hoewel de mens van nature is bedekt met haar, is er bij vrouwen een culturele taboe ontstaan. Dit rondom het tonen van onze natuurlijke haargroei. Met name op plekken als benen, oksels en de bikinilijn. Maar hoezo taboe? Daar gaan we het in dit artikel over hebben.
De geschiedenis van vrouwelijk lichaamshaar
De geschiedenis van vrouwelijk lichaamshaar heeft diverse periodes ondergaan. Dit met name in verschillende culturen. Neem Egypte als voorbeeld. Hier beschouwden de vrouwen een gladde huid als een teken van schoonheid en status. Dit terwijl ze, als ander voorbeeld, in Griekenland een andere kijk hier op hadden. Hier zagen ze vrouwelijk lichaamshaar juist als een teken van vruchtbaarheid en volwassenheid.
Vanaf de 20ste eeuw is de taboe op vrouwelijk lichaamshaar begonnen. Dit vanwege de mode-industrie van die tijd. Hier werd geopperd dat vrouwen een ”glad” en ”vrouwelijk” lichaam zouden moeten hebben. Met andere woorden dat het vrouwelijke lichaam beter haarloos door het leven zou moeten gaan.
In de jaren 1920 introduceerde modeontwerper Coco Chanel haar mouwloze jurk. Chanel was in die tijd een razend populair kledingmerk. Vele vrouwen droegen daarom graag de nieuwste trends van Chanel. Deze jurk uit de nieuwe collectie, maakte de oksels zichtbaar. Hierdoor ontstond er druk voor vrouwen om hun okselharen te verwijderen. Disclaimer: Coco Chanel was een feminist. Daarom zou zij zelf niet veel te maken hebben gehad met deze druk. Dit ging puur om de sociale druk op vrouwen.
In dezelfde periode begon de mode van kortere rokken en blote benen ook trendy te worden. Vrouwen gingen uiteraard hierdoor ook hun benen ontharen.
Later werd er met de opkomst van advertenties, nog meer druk gelegd op het ontharen bij vrouwen. Reclames voor scheermessen en ontharingsproducten benadrukten de zogenaamde ‘gladde en zachte’ huid. Dit als het ideaalbeeld van vrouwelijkheid. Uiteindelijk is dit gegroeid tot de norm van vandaag. Hierdoor is lichaamshaar bij vrouwen, nog altijd een taboe gebleven.
Schaamte en oneerlijkheid
Dit taboe brengt voor vele vrouwen spijtig genoeg veel onterechte schaamte met zich mee. Vrouwen worden vaak geconfronteerd met oordelen, kritiek en sociale afkeuring. Zeker als het gaat om lichaamshaar. Hierdoor voelen vrouwen zich vaak verplicht zich te ontharen.
Met name op gebied van intiem contact. Vrouwen kunnen het gevoel hebben dat ze niet voldoen aan bepaalde schoonheidsnormen. Hierdoor denken we dat ons lichaamshaar iets is om ons voor te schamen. Vooral wanneer we intiem zijn met een partner. Wanneer er haar wordt geconstateerd, komt het taboe naar voren. Vaak worden gladde, haarloze vrouwelijke lichamen namelijk als het ideaalbeeld gepresenteerd. Dit zorgt dus niet alleen voor een taboe. Maar ook vooral voor erg veel schaamte.
Ook in andere situaties worden vrouwen scheef nagekeken om het hebben van lichaamshaar. Uit schaamte worden benen bijvoorbeeld geschoren als het warmer weer wordt. Anders zouden we erbij lopen als een behaarde gorilla. Dit terwijl de meeste mannen wel gewoon naar buiten gaan met dezelfde behaarde benen.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Er zijn namelijk talloze situaties waarin alleen vrouwen met lichaamshaar beoordeelt worden. Hoe je ook went of keert. Dit doen zowel mannen als tevens ook vrouwen. Het is ons helaas allemaal aangeleerd door de maatschappij.
Zelfexpressie en empowerment
Lichaamshaar kan een belangrijk onderdeel zijn van zelfexpressie en empowerment bij vrouwen. Het omarmen van natuurlijke haargroei dient dan als een krachtige vorm van zelfexpressie. Er zijn namelijk genoeg vrouwen die bewust kiezen voor lichaamshaar. Dit om zich zo te kunnen uiten. En vooral ook om een boodschap van zelfliefde en acceptatie uit te dragen.
Door lichaamshaar te omarmen, verzetten vrouwen zich tegen het idee dat hun waarde afhangt van bepaalde verwachtingen. Het gaat om het nemen van de controle over ons eigen lichaam. Ook gaat het om het maken van keuzes die ons authentiek en zelfverzekerd laten voelen.
Steeds meer vrouwen zetten zich in voor deze beweging. Dit zodat vrouwelijk lichaamshaar, net als ontharen bij vrouwen, ook de norm wordt. Of je nou wel of niet jezelf onthaart. Het moet ten aller tijden onze eigen keuze zijn. Niet omdat anderen zeggen dat het moet.
Lichaamshaar en feminisme
Ook komt er een groot stuk feminisme om de hoek kijken. Dat zou je vast niet zijn ontgaan. Al vele vrouwen zijn daarom ook in opstand gekomen tegen het oordeel over vrouwelijk lichaamshaar.
Deze doelgroep wilt laten zien dat lichaamshaar bij vrouwen totaal niet vies, onverzorgd of lelijk is. Maar dat het juist net zo normaal is als bij mannen. We zijn namelijk allemaal gelijk. En wij als vrouwen hebben het recht om controle te behouden over ons eigen lichaam.
Het omarmen van lichaamshaar wordt gezien als een daad van verzet. Verzet tegen de gendergerelateerde normen die vrouwen al eeuwenlang zijn opgelegd. Ooit moet het een keer afgelopen zijn.
Persoonlijke voorkeur en beide keuzes zijn goed genoeg
Uiteraard zijn er genoeg vrouwen die liever er voor kiezen om zich te ontharen. Die keuze mag er ook zeker zijn. Het is belangrijk om te erkennen dat elke vrouw haar eigen voorkeur heeft. Er moet ruimte zijn voor diversiteit in deze keuzes.
Beide keuzes zijn even geldig en verdienen respect en acceptatie. Het gaat erom dat vrouwen het recht hebben om authentiek te zijn. We mogen trots zijn op ons lichaam, in welke vorm dan ook. Dit zonder dat we ons schuldig voelen of onder druk staan om aan bepaalde normen te voldoen.
Dit artikel is daarom ook niet bedoeld om jou te vertellen dat ontharen fout is. Het is om aan te geven dat vrouwelijk lichaamshaar ook omarmt mag worden. Dit even goed als het ontharen van je lichaam. Een vrouw mag doen waar ze zich goed bij voelt. Het moet niet afhangen van wat de maatschappij ons verteld. We mogen er zijn, met of zonder lichaamshaar.