Het innerlijke kind

het innerlijke kind, hoe vind je die. Zelf liefde

Allemaal zijn we kind geweest. We konden ons vroeger uren vermaken met het kapot prikken van bellen. Of het kijken naar wolken en het op en af het klimrek klauteren. Het liefst aten we de hele dag door ijsjes met spikkels. En genoten we zonder het goed en wel te beseffen intens van de meest banale dingen. Toen werden we ouder en besloten we opeens dat ijsjes met spikkels not done waren. En dat het kapot prikken van bellen een onnozele bezigheid was. En zo werd het klimrek omgeruild voor fitnesstoestellen.Hoe volwassen je jezelf ook mag vinden. Het is heel belangrijk om dat innerlijke kind in jou af en toe nog eens naar buiten te laten en dit is waarom.

Geen regels

Wanneer we geboren worden, hebben we nog geen flauw idee van de wereld en haar regels. Communiceren kunnen we alleen maar doen door meteen te beginnen huilen wanneer ons iets niet aanstaat zonder rekening te houden met waar we op dat moment zijn of wie er op dat moment aanwezig is. Op dit moment zijn we allemaal nog natuurlijke kinderen.

Aangeleerde regels

Naarmate we ouder worden zullen we regels aangeleerd krijgen en onszelf aanpassen naar onze omgeving. We worden dus aangepaste kinderen. Dit houdt in dat we, niet meer direct reageren op onze innerlijke behoeftes en emoties. We wachten bijvoorbeeld met in tranen uitbarsten tot we thuis zijn omdat we hebben aangeleerd dat huilen in het openbaar niet de bedoeling is.

In principe is daar niets mis mee. Het aangepaste kind is het kind dat weet hoe het moet functioneren binnen de maatschappij en zal zich daarnaar gedragen. Het probleem is alleen dat we, wanneer we teveel gaan handelen vanuit dat wat we hebben aangeleerd, niet meer in contact staan met ons innerlijke kind. De persoon die zich bewust is van onze werkelijke behoeftes en emoties.

In contact staan met je innerlijke kind

Mensen die niet genoeg in contact staan met hun innerlijke kind. Zouden zich sneller ongelukkig voelen omdat ze te veel leven volgens de verwachtingen van anderen en niet vanuit waar zij eigenlijk behoeften aan hebben.

Bijvoorbeeld: Je hebt geleerd dat huilen voor zwakkelingen is! En dat je, wanneer je je slecht voelt niet moet huilen. Maar gewoon moet doorgaan met je leven. Op een dag gebeurd er iets dat je enorm verdrietig maakt en waarvoor je eigenlijk de tijd nodig hebt om te bekomen. Het kind in jou heeft de behoefte om in een hoekje te kruipen en eens heel goed te huilen. Maar omdat je altijd geleerd hebt dat je in dit soort situaties gewoon moet doorgaan. Verdring je je emoties en doe je alsof er niets gebeurd is.

Hoe vaker je je emoties en behoeftes verdringt, hoe groter de kans dat je op een dag zult crashen en dus is het belangrijk dat je beter leert te luisteren naar jouw innerlijke/natuurlijke kind. Dit kan op meerdere manieren. Door je af en toe nog eens kinds te gedragen, maak je het kind in jou duidelijk dat het gewaardeerd wordt en door meer te leven naar je ware behoeftes en emoties, zal je innerlijke kind je weer vertrouwen.

Activiteiten die goed zijn voor je innerlijke kind

  • spelletjes spelen
  • een dansvoorstelling voorbereiden
  • bellenblazen
  • badmintonnen
  • huilen
  • verkleed feestjes
  • doen waar je zin in hebt
  • iets eten waar je vroeger dol op was
  • een brief schrijven aan je innerlijke kind
  • jezelf troosten wanneer nodig
  • jezelf belonen
  • trampoline springen
  • vogeltjes voorzien van voedsel
  • tekenen/kleuren
  • stoepkrijten
  • knutselen
  • fietsen
  • luisteren waar je lijf naar verlangt
  • foto’s bekijken van vroeger
  • vaker stilstaan bij wat je voelt
  • een innerlijke kind meditatie/visualisatie
  • creëer positieve herinneringen

Uiteraard zijn er nog veel meer manieren om het innerlijke kind in jou gelukkig te maken, maar ik ben er zeker van dat je met dit lijstje al een heel eind verder komt. Toch ben ik heel benieuwd naar wat jij al doet/gaat doen om in contact te blijven met innerlijke kind.

Benieuwd naar meer happiness tips? Dan ben je altijd welkom op www.happybeat.be. Dit artikel is geschreven door onze gastblogger Amber Camus.

Dit is ook leuk om te lezen:

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *